Σε σύνδεση τώρα

Έχουμε 15 επισκέπτες συνδεδεμένους
editos
Συντάχθηκε απο τον/την Administrator   
Σάββατο, 28 Δεκέμβριος 2013 00:31

 

 

                               

                                               

Lucien Lévy-Dhurmer (1865-1953), La Bourrasque (Gust of Wind) 1896, Oil on Canvas, Private Collection, France.

 

  

 

 

It's four in the morning, the end of December

I'm writing you now just to see if you're better

New York is cold, but I like where I'm living

There's music on Clinton Street all through the evening.

I hear that you're building your little house deep in the desert

You're living for nothing now, I hope you're keeping some kind of record.

 

Yes, and Jane came by with a lock of your hair

She said that you gave it to her

That night that you planned to go clear

Did you ever go clear?

 

Ah, the last time we saw you you looked so much older

Your famous blue raincoat was torn at the shoulder

You'd been to the station to meet every train

And you came home without Lili Marlene

 

And you treated my woman to a flake of your life

And when she came back she was nobody's wife.

 

Well I see you there with the rose in your teeth

One more thin gypsy thief

Well I see Jane’s awake –

 

She sends her regards.

 

And what can I tell you my brother, my killer

What can I possibly say?

I guess that I miss you, I guess I forgive you

I'm glad you stood in my way.

 

If you ever come by here, for Jane or for me

Your enemy is sleeping, and his woman is free.

 

Yes, and thanks, for the trouble you took from her eyes

I thought it was there for good so i never tried.

 

And Jane came by with a lock of your hair

She said that you gave it to her

That night that you planned to go clear--

 

Sincerely, L. Cohen 

 

Leonard Cohen, Famous Blue Raincoat

 

 

 

 

σύντομες απαντήσεις για μη ερωτήματα

(και η επιμονή ενός τυραννικού κέρσορα)

 

 

Γιατί σιωπά κανείς;

 

Γιατί δεν έχει τι να πει.

Γιατί δεν θέλει να πει ή να μιλήσει.

Γιατί δε βρίσκει κανέναν πειστικό λόγο για να μιλήσει.

Γιατί, για να μιλήσει θα πρέπει να υπάρχει ένας τουλάχιστον για να ακούσει.

Γιατί ποτέ άλλοτε δεν υπήρχαν τόσοι πρόθυμοι να μιλήσουν και κανένας να ακούσει.

Γιατί ο θόρυβος, η φασαρία και οι φωνές είναι συμπτώματα σε διάρκεια.

Γιατί η φιλονεικία είναι σε διάρκεια.

Γιατί όλοι φωνάζουν.

Γιατί όλοι φωνάζουν και διαλαλούν.

Γιατί όλοι φωνάζουν, επειδή δεν έχουν τίποτα να πουν.

Γιατί, όταν όλοι φωνάζουν χωρίς να έχουν τίποτα να πουν, εσύ τι σχέση έχεις μ’ όλο αυτό; (Αυτό είναι ένα άλλο ερώτημα, αλλά ποιος είπε ότι τα ερωτήματα δεν απαντούν σε ερωτήματα που αρνούνται προκαταβολικά κάθε απόπειρα απάντησης;)

Γιατί κάθε σιωπή υπονοεί την απουσία ενός νοήματος.

Γιατί η σιωπή είναι μια απορία που αναζητά εναγωνίως απάντηση.

Γιατί όλες οι απαντήσεις δεν είναι απαντήσεις και οι υπόλοιπες διαιωνίζουν από ανεπάρκεια τη σιωπή.

Γιατί η απορία είναι αδιέξοδο και η σιωπή επίσης.

Γιατί οι μόνες ικανοποιητικές απαντήσεις είναι αυτές που επιστρέφουν τον ερωτώντα στη σιωπή.

Γιατί οι σιωπές απαντούν σε ερωτήματα που δεν πρόκειται ποτέ να ακούσουν καμία απάντηση (τότε γιατί ρώτησαν;) και τότε βαθμηδόν κάθε απάντηση χάνει το νόημά της.

Γιατί ο κόσμος θα μπορούσε να είναι ακατοίκητος.

Γιατί η χώρα είναι ακατοίκητη.

Γιατί η λογική είναι ακατοίκητη και το μυαλό εποικισμένο.  

Γιατί όλοι πήραν πληκτρολόγια στα χέρια και ποστάρουν με ασυνταξίες, ανορθογραφίες, αλαλαγμούς και βρισιές.

Γιατί, τι να πει κανείς σε τόση χυδαιότητα και έλλειψη ευγένειας;

Γιατί η σεμνότητα του ανθρώπου έχει εκλείψει στη χώρα αυτή.

Γιατί έχει μείνει άφωνος από το άφατο της επιδεικτικής αγένειας.

Άλαλος, από το ασύλληπτο της αυτάρεσκης καφρίλας.

Ενεός.

Γιατί μπορεί να κλαίει από μέσα του.

Γιατί αν κλάψει από έξω του η μάνα του είναι μακριά για να τον ακούσει.

Γιατί νιώθει άρρωστος επειδή, ενώ ο λόγος θα έπρεπε να είναι υγεία, τον έχουν κάνει άρρωστο και αυτόν.

Για να μιλούν όσοι κενολογούν, γιατί έχουν και αυτοί δικαίωμα στην ύπαρξη όπως συμβαίνει με τις μύγες, τα κουνούπια και τις κουρούνες που κάνουν «κρα».

Γιατί τα αδειανά βαρέλια κάνουν περισσότερο θόρυβο στην κατηφόρα από τα γεμάτα.

Γιατί, για όσα δεν μπορεί να μιλάει κανείς, γι’ αυτά πρέπει να σωπαίνει.

Γιατί ο Wittgenstein θα είχε τύχη σ’ αυτόν τον τόπο, μόνο αν ήταν ποδοσφαιριστής ή τραγουδιστής και χαιρετούσε ναζιστικά.

Γιατί μιλάει, χωρίς να ακούγεται,

όπως στα όνειρα που πέφτεις, ουρλιάζεις και δεν ακούγεται τίποτα, για κανέναν.

 

Είναι η σιωπή λόγος;

Μόνο για αυτούς που νιώθουν εγγύτητα προς τον σιωπώντα.

Αλλά και η κατανόηση είναι εκ φύσεως βουβή.

 

Είναι η σιωπή λόγος;

Σε καμία περίπτωση.

Είναι πάντα, είτε τόσο αδιάφορη είτε τόσο ερμηνεύσιμη, που ακυρώνει αυτόχρημα την όποια εκφορά λόγου.

 

Είναι η σιωπή λόγος;

Είναι η σιωπή.

 

 

 

Κωνσταντίνος Ν. Καρεμφύλλης

 

  

 

 

 

 

 

Patagonia, Mt. Fitz Roy, Argentina

 

 

 

 

e-keimena.gr 

 

Ιστότοπος για τη διδασκαλία της Ελληνικής Γλώσσας στην εκπαίδευση

και πεδίο βολής εξαιρετικών κειμένων στο διαδίκτυο.

 

Αγαπητοί φίλοι,

Το περιεχόμενο του ιστότοπου είναι ελεύθερο και ανοιχτό προς ανάγνωση και χρήση, για κάθε ενδιαφερόμενο.

Από την άποψη αυτή

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση ή χρήση μέρους ή του συνόλου των αναρτήσεων που περιλαμβάνονται στον ιστότοπο αυτό από μαθητές, εκπαιδευτικούς ή άλλους "κυβερνοναύτες", χωρίς να απαιτείται προηγουμένως κάποια προφορική ή γραπτή άδεια από το διαχειριστή.

Αν βρίσκετε και εσείς κάποιο νόημα στο μοίρασμα και την ελεύθερη πρόσβαση στη γνώση, την πληροφορία και τη σκέψη, μπορείτε να αναφέρετε τον ιστότοπο ως πηγή, προκειμένου να τον ανακαλύψουν και ενδεχομένως να τον χρησιμοποιήσουν και άλλοι.

Μπορείτε επίσης να προτείνετε και εσείς κάποιες αναρτήσεις (κείμενα, υλικό διδασκαλίας, κ.λπ.) γράφοντας το ονοματεπώνυμό σας, την ηλεκτρονική σας διεύθυνση και στέλνοντάς τα στην ηλεκτρονική διεύθυνση:

e.keimena[at]yahoo[dot]gr

 

Η ευθύνη της τελικής επιλογής του υλικού ανήκει στη διαχείριση του Ιστότοπου.

 

 

 

  

 

 τελευταία ενημέρωση

2013, 12 Δεκέμβριος 28

 

 

 

 

e.keimena[at]yahoo[dot]gr