Τελευταία Ενημέρωση 05 Ιουνίου 2017

Robina Yasmin - Summer Fun (diptych)

The day you lie next to me butterflies in the sky

the other day I hate you more than ever

you are the one, you're nobody, you're everything I care,

but I don't know if I'll love you forever.

Oh what crazy things I say

I always knew we're meant to be together,

but oh my something keeps saying no

and in the end I'll say "Goodbye My Lover".

Sitting here, I'm all alone, I'm smoking in the dark

keep wondering "Hey baby should I have left you?"

if I believed in fairy tales then surely I would know

that all my dreams came true the day I met you.

Oh what crazy things I say,

I always knew there would be no tomorrow

and oh my everything has stopped

and in the end my heart is full of sorrow.

Oh what crazy things I say,

I always knew we're meant to be together,

but oh my something keeps saying no

and in the end I'll say "Goodbye My Lover".

Oh what crazy things I say,

I always knew there would be no tomorrow

and oh my everything has stopped

and in the end my heart is full of sorrow

Cayetano, “Fairy Tales”

Cartes Postales

Θάλασσα οινόπνευμα. Πού ήταν αυτό; Ναυάγιο στην Επανομή, Διάπορο στη Βουρβουρού, Εγκρεμνοί στη Λευκάδα ή Προκόπι στη Νάξο; Θάλασσα οινόπνευμα καυτηριασμός και μέθη, δώρο για τις ώρες της απώλειας, όπου θα πρέπει να το πάρεις πια απόφαση: ό,τι κέρδισες κέρδισες, ό,τι πήρες πήρες, τα είπαμε, τα συμφωνήσαμε και τώρα η πληρωμή.

Η Χώρα της Αλοννήσου χωρίς ρεύμα. Μισογκρεμισμένα πέτρινα σπίτια και η νύχτα να πλησιάζει από παντού τον Αύγουστο, με εκατομμύρια τριζόνια να μεθοδεύουν τρι-τρι-τρι τον ήχο των μελλοντικών μας σιωπών. Στον ουρανό τ’ αστέρια και οι ευχές μας, γιατί πιστεύαμε ακόμα και ακόμη, επρόκειτο να αγαπήσουμε πολύ.

Πανηγύρι του Δεκαπενταύγουστου στην Αμοργό. Μαυροντυμένες γυναίκες και άντρες με κοντομάνικα πουκάμισα. Σκαμμένα πρόσωπα, σαν αυτά που θα αποκτήσεις με το χρόνο κι εσύ. Μη βιάζεσαι. Είναι το μόνο κοινό που θα έχεις μαζί τους, εκτός από την αγάπη για το κατσίκι με τις πατάτες στο πήλινο.

Το Ποσείδι το χάλασαν πια. Στα Αιγαιοπελαγίτικα έδιωξαν τα τζιτζίκια, τα πουλιά και τα ψάρια. Μείναν οι νεόπλουτοι και κάποιοι απελπισμένοι φοιτητές με μερίδιο στη σπατάλη. Στην άμμο δεν υπάρχει πια το όνομά της˙ αυτά είναι ιστορίες του παλιού καιρού. Μόνο ξύλα ξασπρισμένα, ψαροκόκαλα, πετονιές θαμμένες στην άμμο από το ’78 που ψαρεύαμε εκεί και ο φάρος γύριζε αργά, ένα περιστρεφόμενο φως με σημασία μόνο για τα καράβια στα ανοιχτά και για μένα που έψαχνα από τότε φώτα που δε σβήνουν ποτέ.

Ιούλιος στο Marrakesh. Νυχτερινή δροσιά που θα διορθώσει της μέρας την πυρά. Από έναν κήπο με λεμονιές, πορτοκαλιές, βουκαμβίλιες, δυόσμο και ίσως μέντα ακούγεται ένα κανονάκι να παίζει αργές νυχτερινές μουσικές ενός άλλου κόσμου. Υπάρχουν πολλές σκάλες για τ’ αστέρια. Το ξέρεις, όντας ήσυχο ζώο τώρα πια.

Φλαμέγκο στη Σεβίλλη, θερμοπληξία τη Γρανάδα. Η νύχτα θα πέφτει απαλά με ένα απίστευτο μπλε, όπως το φόρεμα που έψαχνες να φορέσεις κάποτε. Θα πίνουμε ποτά μέχρι αργά τη νύχτα στην Εβραϊκή Συνοικία. Και θα συναντηθούμε ξανά εκεί όταν ο πλανήτης θα φτάνει στο τέλος του.

Ήταν επίσης κάποτε, που έπεσες καίγοντας στη θάλασσα και το νερό έσβηνε τη φωτιά. Εκεί στο όριο, μπορούσες να δεις τους ατμούς. Πότε και πού ήταν αυτό; Παίζοντας βόλεϊ στον Περίβολο, μπάλα στο Μαγγανάρι ή μήπως ήταν ο καύσωνας στη Σάνη, όταν ταίριαζες τα πλακάκια στο πάτωμα και αποχαιρετούσες το παιδί που έφευγε βιαστικά; Κοιτάζοντας κάποτε πίσω για όλους όσους μπορούσαν να το δουν.

Dune du Pilat. Πάλι ο ωκεανός, πάλι ο αέρας, πάλι αυτή η Δυτική αρμύρα, η άμπωτη και η πλημμυρίδα στην ακτή και έπειτα, στους χτύπους της καρδιάς και το στομάχι. Δεν ενδιαφέρει η χρονιά, δεν ενδιαφέρει ο χρόνος. Μόνο το ότι υπήρξε.

Περαστικοί από τη Φλωρεντία αρχές του Αυγούστου. Η μελαγχολία της επιστροφής. Στην Ponte Vecchio δύο σοπράνο τραγουδούν το Summertime, με τη συνοδεία από πιάνο σε κασετόφωνο, φορώντας φόρεμα λευκό, λινό, κάτι τέτοιο. Τι κάνουν αυτές εδώ; Η απάντηση χρόνια μετά: Τραγουδούν στο τίποτα και νανουρίζουν το μηδέν. Βέβαιες πως αυτό είναι ένα ελάχιστο κάτι.

Βράχια σαν τείχη και ένα φεγγάρι μέσα στη θάλασσα στο Κούριο. Ακολουθείς το μονοπάτι του και σε μία απέναντι μακρινή ακτή συναντάς τη Σεχραζάτ να αφηγείται στη θάλασσα της Ανατολής τις ιστορίες της. Η θάλασσα ακούει τα πάντα. Απλώς μίλα της.

Ζήσαμε τη ζωή προσπαθώντας να μην έχουμε μάταιες, δειλές, άκυρες και φαιδρές επιθυμίες.

Γιατί τα γράφω όλα αυτά;

Γιατί δεν μπορώ να στείλω cartes postales, το ξέρεις, και ο χρόνος λιγοστεύει.

Κωνσταντίνος Ν. Καρεμφύλλης

Μπορείτε να ακούσετε τα e-keimena.gr ως «Εκδοχές μιας πολύχρωμης ζωής» στο Κανάλι 6, Λεμεσός, Κύπρος,

κάθε ΔΕ, ΤΡ, ΠΕ, ΠΑ 17.10-19.00, Καθημερινά σε επανάληψη 24.00-01.00 και ΚΥ 07.00-10.00 ως «Μελωδία-Νοσταλγία. Πατήστε εδώ

Lauren Bath – Betty’s Beach Whitsundays

e-keimena.gr

Ιστότοπος για την Ελληνική Γλώσσα στην εκπαίδευση

και πεδίο βολής εξαιρετικών κειμένων στο διαδίκτυο.

Αγαπητοί φίλοι,

Το περιεχόμενο της ιστοσελίδας είναι ελεύθερο και ανοιχτό προς ανάγνωση και χρήση,

για κάθε ενδιαφερόμενο.

Από την άποψη αυτή

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση ή χρήση μέρους ή του συνόλου των αναρτήσεων που περιλαμβάνονται στον ιστότοπο αυτό από μαθητές, εκπαιδευτικούς ή άλλους "κυβερνοναύτες", χωρίς να απαιτείται προηγουμένως κάποια προφορική ή γραπτή άδεια από το διαχειριστή.

Αν βρίσκετε και εσείς κάποιο νόημα στο μοίρασμα και την ελεύθερη πρόσβαση στη γνώση, την πληροφορία και τη σκέψη, μπορείτε να αναφέρετε τον ιστότοπο ως πηγή, προκειμένου να τον γνωρίσουν και ενδεχομένως να τον χρησιμοποιήσουν και άλλοι.

Μπορείτε επίσης να προτείνετε και εσείς κάποιες αναρτήσεις (κείμενα, υλικό διδασκαλίας, κ.λπ.) γράφοντας το ονοματεπώνυμό σας, την ηλεκτρονική σας διεύθυνση και στέλνοντάς τα στην ηλεκτρονική διεύθυνση:

e.keimena[ant]yahoo[teleia]gr

Η ευθύνη της τελικής επιλογής του υλικού ανήκει στη διαχείριση του Ιστότοπου.