Σε σύνδεση τώρα

Έχουμε 25 επισκέπτες συνδεδεμένους

In my mind

Joomla!
Το πιο φιλικό, ελεύθερο, ανοιχτού κώδικα CMS
Unicef
Για τα παιδιά του κόσμου
Διεθνής Αμνηστία
Για την αξιοπρέπεια του ανθρώπου
Action aid
Γιατί είμαστε ακόμη οι πράξεις μας
Mozilla Firefox
Ο πιο ασφαλής, ελεύθερος, ανοιχτού κώδικα περιηγητής ιστού. (Μας βλέπετε και καλύτερα)
Η ανθρώπινη κατάσταση

 

Γιώργος Αγγελόπουλος: Ψυχοθεραπεία με δελφίνια

 

Στον κόλπο του Σαλέρνο, στην Ιταλία, ο Ραφαέλε Αϊέλο μεταφέρει με το ιπτάμενο φουσκωτό του «ασθενείς» για να παίξουν με τα δελφίνια. Όπως υποστηρίζει, «αρκούν 20 λεπτά για να ξαναβρείς τη χαρά της ζωής».

 

Οι «ασθενείς» είναι παιδιά με αναπηρίες ή καταθλιπτικοί ηλικιωμένοι. Η τιμή είναι η ίδια για όλους, δύο μπιτόνια βενζίνης, όσο χρειάζεται για την πτήση.

 

Ο 42χρονος Αϊέλο, πλοίαρχος του εμπορικού ναυτικού, δεν ζητάει τίποτε για τον εαυτό του, μόνο τα καύσιμα για τη βόλτα. Μεταφέρει τον επιβάτη του μακριά από τα σκάφη με τις εξωλέμβιες και τα τζετ-σκι, για να χαϊδέψει δελφίνια, να χαιρετήσει χελώνες, να απολαύσει τη σιωπή της θάλασσας.

 

Όλα άρχισαν πριν από έξι χρόνια. Ήταν Νοέμβριος. Με το φουσκωτό του, στο οποίο έχει προσαρμόσει ένα δελταπλάνο ώστε να μπορεί να πετάει, ο Ραφαέλε ακολουθούσε ένα νεογέννητο θηλυκό δελφίνι μερικών ημερών. Ήταν πάντα κοντά στη μαμά του, ανήσυχο αλλά και περίεργο, ενώ ο μπαμπάς αναδυόταν για να περιεργαστεί το παράξενο ιπτάμενο σκάφος. Ο Ραφαέλε είχε επιβάτη έναν φωτογράφο που φωτογράφιζε τον κόλπο του Σαλέρνο και, μόλις είδε το δελφινάκι, του ζήτησε να σταματήσει. Εκείνος έσβησε τη μηχανή και κατέβηκαν πλανάροντας στην επιφάνεια της θάλασσας. Τότε η μαμά και το μικρό της πλησίασαν στην πλώρη. Το μικρό χάιδεψε με τη μύτη του το φουσκωτό, σαν να το προσκαλούσε να παίξουν. Ο φωτογράφος τραβούσε σαν τρελός φωτογραφίες. Και τότε ο Ραφαέλε έβαλε το χέρι του στο νερό και χάιδεψε κι αυτός απαλά το μικρό δελφίνι.

 

Έξι χρόνια πέρασαν και το δελφινάκι μεγάλωσε. Ο Ραφαέλε τού βρήκε και όνομα- Πέγκυ. «Από τότε, κάθε φορά που κατεβαίνω στο νερό, έρχεται πρώτη πρώτη να με χαιρετήσει», αφηγείται στη «Λα Στάμπα», αφού κάνει προηγουμένως μια στροφή γύρω από τις θείες της, σαν για να ζητήσει την άδειά τους. Μερικές φορές πηδάει με τα πτερύγια της κοιλιάς πάνω στο φουσκωτό για να τη χαϊδέψει. Μένουν για λίγο εκεί, στη σιωπή της θάλασσας, ενώ τα άλλα δελφίνια τούς τριγυρίζουν περίεργα. «Όταν είναι ώρα να φύγω», συνεχίζει ο Ραφαέλε, «ανάβω τη μηχανή, μένω ακόμη μερικά δευτερόλεπτα, μετά επιταχύνω σιγά και κάνω έναν γύρο, σαν να τους λέω ευχαριστώ». Ο Ραφαέλε είχε μια ιδέα. Να μεταφέρει με το ιπτάμενο φουσκωτό του ανθρώπους με ειδικές ανάγκες για μια συνεδρία ψυχοθεραπείας με τα δελφίνια μεταξύ ουρανού και θάλασσας. Έπεισε δεκάδες νέους με αναπηρίες και αυτιστικά παιδιά και έγινε γνωστός από στόμα σε στόμα. Τώρα ενώσεις ανθρώπων με ειδικές ανάγκες τού τηλεφωνούν για να κλείσουν πτήσεις. Μερικοί τον βρίσκουν και από την ιστοσελίδα του (www. flyingdolpintherapy. com). Και δεν είναι υποχρεωτικό να έχουν ειδικές ανάγκες: ο Ραφαέλε πηγαίνει στα δελφίνια του Σαλέρνο όποιον θέλει να αισθανθεί για λίγο πως βρίσκεται σ΄ έναν άλλο κόσμο.

 

 

Πηγή: Εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ, 12/08/2009

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=10&la=1&ct=13&artid=4531132