Ρούσσος Βρανάς

Με τις εικόνες από τις διαδηλώσεις

Με τις εικόνες...
... από τις διαδηλώσεις και τις απεργίες της περασμένης εβδομάδας, όλα δείχνουν ότι η Ευρώπη μπαίνει σε ένα θερμό φθινόπωρο και οδεύει σε έναν ακόμη πιο θερμό χειμώνα. Διαδηλώσεις κατά της ανεργίας. Διαδηλώσεις κατά της οικονομικής ύφεσης. Τώρα μονάχα αρχίζει να φαίνεται πιο καθαρά η γενικότερη εικόνα.

Οι δραστικές...
... αλλαγές που συντελούνται στην ευρωπαϊκή κοινωνία θα σημαδέψουν την επόμενη γενιά. Αν οι αντεργατικές δυνάμεις επικρατήσουν, αυτό θα σημάνει την καταστροφή της. Τόσο σοβαρά έχουν γίνει τα πράγματα ύστερα από το τραπεζικό πραξικόπημα. Και θα χειροτερέψουν γοργά, όπως δείχνει και η πρόσφατη υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της Ιρλανδίας. «Δεν βρισκόμαστε στο τέλος αλλά στην αρχή του αγώνα», έλεγε τις προάλλες ο Τζον Μονκς, επικεφαλής της συνομοσπονδίας των ευρωπαϊκών συνδικάτων. Στην πρώτη γενική απεργία τους από το 2002, δέκα εκατομμύρια ισπανοί εργαζόμενοι εναντιώθηκαν στη σοσιαλιστική κυβέρνησή τους που χρησιμοποιεί την τραπεζική κρίση ως πρόσχημα για να αλλάξει τους νόμους, επιτρέποντας στις δημόσιες και τις ιδιωτικές επιχειρήσεις να απολύουν κατά βούληση, να κόψει τις συντάξεις και να περιορίσει τις δημόσιες δαπάνες για να δώσει το περίσσευμα στις τράπεζες. Τα ίδια συμβαίνουν και στην Πορτογαλία. Και σύντομα θα ακολουθήσει και η Ιρλανδία. Στις χώρες δηλαδή όπου κερδοσκόπησαν περισσότερο, οι τραπεζίτες απαιτούν να αποκαταστήσουν τα αποθεματικά τους εις βάρος της εργασίας. Και αυτό ακριβώς, ο καθηγητής των Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο του Μιζούρι Μάικλ Χάντσον το αποκαλεί «τραπεζικό πραξικόπημα».

Οι πραξικοπηματίες...
... έχουν για στενό συνεργάτη τους την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, που την περασμένη εβδομάδα εξαπέλυσε έναν ολοκληρωτικό πόλεμο εναντίον του κόσμου της εργασίας. Χρησιμοποιεί την τραπεζική κρίση σαν μια ευκαιρία για να τιμωρήσει κυβερνήσεις και να εξωθήσει χώρες μέχρι και τη χρεοκοπία, προκειμένου να δεχτούν να περικόψουν το εργατικό κόστος. Υπαγορεύει στις κυβερνήσεις να δανείζονται µε τόκο από τις τράπεζες, αντί να αντλούν εισόδημα φορολογώντας τις τράπεζες όπως συνέβαινε για πολλές δεκαετίες μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Από τις Βρυξέλλες μέχρι τη Λετονία, νεοφιλελεύθεροι και σοσιαλφιλελεύθεροι πολιτικοί σκοπεύουν να επεκτείνουν τις περικοπές των μισθών του Δημοσίου και στον ιδιωτικό τομέα, µε το πρόσχημα πως έτσι θα εξοικονομηθούν χρήματα για την αποπληρωμή του δημοσίου χρέους. Φυσικά, κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί, λέει ο καθηγητής Χάντσον, αφού οι χώρες θα µπουν έτσι σε έναν φαύλο κύκλο που θα καταστέλλει την ανάπτυξη και θα τις φορτώνει µε νέα χρέη. Ο ευρωπαϊκός αντικειμενικός στόχος είναι να καταργηθούν όλες εκείνες οι δημοκρατικές κοινωνικές μεταρρυθμίσεις που είχαν επιτευχθεί τον περασμένο αιώνα. Φορολογώντας µόνο την εργασία και όχι την τραπεζική βιομηχανία, η Ευρώπη θα μετατραπεί σε μια μπανανία.

Η κατάσταση...
... που ζούμε σήμερα στην Ευρώπη μοιάζει µε μια πάλη ζωής και θανάτου. Ποιος θα καταστραφεί, οι τραπεζίτες ή η εργασία; Η ευρωπαϊκή ηγεσία φαίνεται να έχει κάνει την επιλογή της.

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από κακόβουλη χρήση. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε την Javascript για να τη δείτε.

Πηγή: Εφημερίδα Τα Νέα, 06-10-2010

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=2&artid=4597682

Αναδημοσίευση: www.e-keimena.gr