Σε σύνδεση τώρα

Έχουμε 34 επισκέπτες συνδεδεμένους
σημειώματα του μήνα - editos
Συντάχθηκε απο τον/την Κ. Καρεμφύλλης   
Κυριακή, 04 Δεκέμβριος 2022 16:08

 

Τελευταία ενημέρωση: Κυριακή 04 Δεκεμβρίου 2022

 

 

 

Edward Hopper, Automat, 1927, Oil On Canvas, Des Moines Art Center

 

 

U trattu chì piani si move

Carezza lalba sittembrina

È frisgia lale nove nove

Duna farfalla mattutina


Addiu vita rampicante

Si dice quella, abbambanata

arsiche è mele tutte quante

Li facenu a risa è luchjata


U sole infiara ogni sarra

È copre doru u pughjale

Fiori ci scorrenu à fiumare

Da imbriaca mille farfalle


Dumane in celu di cuccagna

Faraghju splende e mio ale

Supranendu valle è muntagne

Eccu una vita di farfalla...


... Ma da lavà vengu di nasce

Lasciatemitornaunacria

Mifermanuighjorniapasce

Dumanelalbasarà meia


Cusibugiarduhè dumane

Chì promettefrutti à divizia

Sellusaspetta à ecalmane

Utrattucambiaincù malizia


È a mio musa sculurita

Insischita da u sprufondu

Avà po lavarà capità

Di gode ogni stonde à stu mondu


Ο ήλιος πήρε να ψηλώνει

του πεύκου δάκρυζε η φλούδα

Σεπτέμβρης κι ήθελε σεντόνι

και γεια σου Αύγουστε Ιούδα.


Γλυκά φυσούσε τ’ αεράκι

στα χάδια που έλειψαν μεσίτης

μα δίπλα σ’ ένα φυλλαράκι

γλεντά τη μεταμόρφωσή της.

 

Μια άσπρη νύφη πεταλούδα

μπορεί και να ‘χε κι άλλο χρώμα

καρδιά μου γιόρταζε, τραγούδα

σερνόσουν ως εχθές στο χώμα.

 

Ο ήλιος σκόρπαγε χρυσάφι

λουλούδια ευώδιαζαν και φρούτα

μα εκείνη έλεγε νισάφι

τα χόρτασες καρδιά όλα ετούτα.

 

Το «αύριο» δες που περιμένει

εκεί θα ζήσεις τη χαρά σου

θα πας παντού στην Οικουμένη

με τα καινούργια τα φτερά σου.


Χαζή κουβέντα και σενάριο

που παίρνει Όσκαρ στην οδύνη

τι πολλά υπόσχεται το αύριο

μα τίποτε ποτέ δε δίνει.


Εμένα ρώτα με, που είδα

τι θέμα μου ‘βαλε ο Θεός μου

να γράφω χρόνια στη σελίδα

«κάθε στιγμή να ζεις του Κόσμου».

 

Θάνος Μικρούτσικος - Petru Guelfucci

Μια στιγμή αυτού του κόσμου

 

 

Κάτι σαν χειμώνας...

 

 

Δεκέμβριος

 

Έτσι ονομάζεται ο μήνας.

Μέσα στον χειμώνα με τα πιο μεγάλα σκοτάδια, οι άνθρωποι θέλουν να κρατηθούν ανάβοντας αμέτρητα λαμπιόνια που δίνουν άλλο τέμπο στον τρέχοντα χρόνο.

Ξεχνώντας, ελπίζοντας, προσδοκώντας.

Δίνοντας άλλη διάσταση στη συνειδητή ψευδαίσθηση, αφού το ξέρουν πως θέλουν απλώς να ονειρευτούν και ίσως να ξεχάσουν ή να ξεχαστούν.

Πρόκειται ίσως για έναν νέο ορισμό της κούρασης: ηθελημένη λήθη της μέριμνας και της ανάγκης.

 

Κατά τα άλλα συνεχίζουμε: με μικρές μεγάλες απώλειες, με μικρά μεγάλα ψέματα, με μικρές μεγάλες θάλασσες, με μικρές μεγάλες πόλεις που δεν θα δούμε γιατί δεν θα μπορέσουμε.

Τα σπίτια κρυώνουν και οι βεβαιότητες υποχωρούν.

Οι άνθρωποι μιλούν ολοένα και λιγότερο, γιατί δεν έχει νόημα να πουν.

Οι άνθρωποι παράγουν περισσότερες ενοχές από όσες τους αναλογούν και όσες μπορούν να διαχειριστούν.

 

Κατά τα άλλα συνεχίζουμε: δημιουργώντας καινούργια έργα ή σχέδια που θα απασχολούν το μυαλό, επινοώντας καινούργια καθήκοντα, ανακαλύπτοντας ωραίες μουσικές, ψάχνοντας κείμενα που δεν θα ξοδεύουν τον χρόνο, διαδρομές σε δάση με υπέροχα χρώματα, ανθρώπους που θα χαμογελούν και δεν θα παραπονιούνται, ανθρώπους που θα παραμένουν ζεστοί μέσα στο κρύο.

 

Δύσκολη η ζωή: οι άνθρωποι παραμένουν ζωντανοί δημιουργώντας επιθυμίες και αργοπεθαίνουν (έτσι κι αλλιώς…) από την αδυναμία να τις πραγματώσουν. Στην καλύτερη, απλώς μελαγχολούν. Το πρόβλημα συχνά δεν είναι οι επιλογές, αλλά τα αόρατα πεδία δυνατοτήτων μέσα στα οποία αυτές αρθρώνονται.

 

 

Renate Wasinger - Alone with the sea

 

Renate Wasinger - Alone With The Sea

 

 

Dura Lex, sed Lex

 

Δεν ακούω Λεξ. Δεν νομίζω ότι μου αρέσει το είδος της μουσικής που παίζει. Για την ακρίβεια δεν ξέρω αν είναι ακριβώς μουσική αυτό που παίζει ή αποτελεί απλώς μία μορφή ρυθμικής έκφρασης με προτεραιότητα στον στίχο. Ποίηση των πόλεων με μονότονο μέτρο, για να σφηνώσουν στο μυαλό οι πρόκες που τη γέννησαν. Μια έμμετρη ρυθμική απαγγελία-καταγγελία με κοινωνικό και πολιτικό σώμα, για τις δυστοπίες που παριστάνουμε ότι δεν βλέπουμε και αυτές που πρόκειται να έρθουν, για τη μορφή των πραγμάτων που έρχονται με όψη ανθρώπινων πτωμάτων και αποφορά ψοφιμιών.

 

Το τραγούδι του μοιάζει περισσότερο με μια φουτουριστική ελεγεία με ρυθμική βάση: για όλους εμάς (και τους άλλους που δεν κατάλαβαν) που περπατούμε ηττημένοι γύρω από ένα αόρατο κυρίαρχο κέντρο, στο δικό μας Εξπρές του Μεσονυκτίου. Και ο λόγος του μοιάζει κάπως ξένος και ακατάληπτος για όσους μεγαλώσαμε με άλλες προσλαμβάνουσες, μέσα σε άλλες περιστάσεις, με άλλα συστήματα πρόσληψης ή ερμηνείας, που είδαμε τα μερσέντες κάμπριο να γυαλίζουν στο Σαββατόβραδο, τα λαμέ πουκάμισα και τις λεοπαρδαλέ αισθητικές αρχικά να θριαμβεύουν και έπειτα να καίγονται. Εμείς οι φερμένοι από άλλες εποχές, σχεδόν γέροι σήμερα στην επανάσταση και το burnout. Η θεματική των κομματιών του μου θύμισε έντονα τα μελαγχολικά και έρημα τοπία από το “Future” του Leonard Cohen.

 

Έχει πλάκα όμως να βλέπεις γάιδαρους (κυριολεκτικά) να μαλώνουνε σε ξένους αχυρώνες και να διαγκωνίζονται για το ποιος θα πει τη μεγαλύτερη εξυπνάδα, ποιος θα αυτοθαυμαστεί μαζί με τα φεϊσμπουκικά εξαπτέρυγα και τα τουιτερικά λιβανιστήρια του, προσπαθώντας είτε να καταλάβει κάτι που εκ της θέσεως αδυνατεί να καταλάβει είτε εξυπνακίστικα και χολερικά να το μειώσει. Έχει πλάκα να βλέπεις άσχετους και θλιβερούς να προσπαθούν σαν τον Προκρούστη να κόψουν και να ράψουν στα λαμογιακά τους μέτρα κάτι που δεν ανήκει στον κόσμο τους, τον κόσμο που έκαναν άσχημο, ακριβώς σαν τη δύσμορφη όψη τους, αυτόν ακριβώς τον κόσμο που γέννησε τον όποιο Λεξ και άλλους σαν τον Λεξ. Και αγωνιούν για τα πολιτικά και ιδεολογικά «καπελώματα» (όρος που ανήκει αποκλειστικά στη δική τους λογική) λες και ο κόσμος αυτός που γεμίζει στάδια τώρα, με τα μαύρα ρούχα και την αβεβαιότητα στα μάτια, μπαίνει σε μέτρα (ή φέρετρα) φοιτητικής παράταξης ή κοινοβουλευτικού σχηματισμού.

 

Αυτός ο κόσμος με τις εικόνες μιας οικονομικής -the party is over- κρίσης που έκανε τον πατέρα και τη μάνα του να κάνουν λογαριασμούς τη νύχτα, τα παιδιά της πανδημίας των έρημων πόλεων και της εικονικής επικοινωνίας, του ατέλειωτου και αδιέξοδου kill ‘em all gaming, της κλιματικής αλλαγής με τους χειμώνες που δεν χιονίζουν και τα καλοκαίρια που καίνε διάπυρα πια, του πολέμου που ενέσκηψε πάλι κοντά και απειλεί με φρίκη και πυρηνικά, των χρημάτων που δεν φτάνουν πια ούτε για τα βασικά, των άθλιων της τηλεόρασης και των προσβλητικών για τη νοημοσύνη ψεμάτων τους, της «μπάλας» και της ανάγκης να πιστέψουν σε κάτι που είναι διαφορετικό από όλους αυτούς που κατέχουν τα πόστα και λυμαίνονται μια ολόκληρη κοινωνία, της δουλειάς που δεν υπάρχει και όταν βρεθεί θα είναι αυτονόητα κακοπληρωμένη.

Αυτά, τα παιδιά μιας παραλυτικής αβεβαιότητας.

 

Δεν ακούω τους ποιητές της ελληνικής ραπ ή χιπ χοπ σκηνής. Καμιά φορά περιεργάζομαι τα τραγούδια τους και σπουδάζω τον στίχο τους. Έρχομαι από άλλες εποχές , με άλλες παραστάσεις και αισθητικές. Μπορώ ίσως μόνο να ακούω εκ του μακρόθεν τον ήχο τους. Πρόκειται για τον ήχο ενός σκοτεινού μέλλοντος που έρχεται με μία αργή εφιαλτική κίνηση καταπάνω μας και για το οποίο μέλλον δεν μπόρεσα να κάνω τίποτα για να μην έρθει. Και ίσως και να συνέβαλα «ανεπαισθήτως» στην έλευσή του.

 

Υποθέτω πως το μόνο που ήθελαν αυτοί που γεμίζουν τα γήπεδα είναι να κρατούν το ταίρι τους από το χέρι και να χαίρονται τη ζωή. Αλλά δυσκολεύονται πια.

 

Κωνσταντίνος Ν. Καρεμφύλλης

 

 

 

Serge Koz - On the beach

 

 

 

E-keimena.gr

 

Ιστότοπος για την Ελληνική Γλώσσα στην εκπαίδευση

και πεδίο βολής εξαιρετικών κειμένων στο διαδίκτυο.

Αγαπητοί φίλοι,

Το περιεχόμενο της ιστοσελίδας είναι ελεύθερο και ανοιχτό προς ανάγνωση και χρήση, για κάθε ενδιαφερόμενο.

Από την άποψη αυτή

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση ή χρήση μέρους ή του συνόλου των αναρτήσεων που περιλαμβάνονται στον ιστότοπο αυτό από μαθητές, εκπαιδευτικούς ή άλλους "κυβερνοναύτες", χωρίς να απαιτείται προηγουμένως κάποια προφορική ή γραπτή άδεια από το διαχειριστή.

 

Αν βρίσκετε και εσείς κάποιο νόημα στο μοίρασμα και την ελεύθερη πρόσβαση στη γνώση, την πληροφορία και τη σκέψη, μπορείτε να αναφέρετε τον ιστότοπο ως πηγή, προκειμένου να τον γνωρίσουν και ενδεχομένως να τον χρησιμοποιήσουν και άλλοι.

Μπορείτε επίσης να προτείνετε και εσείς κάποιες αναρτήσεις (κείμενα, υλικό διδασκαλίας, κ.λπ.) γράφοντας το ονοματεπώνυμό σας, την ηλεκτρονική σας διεύθυνση και στέλνοντάς τα στην ηλεκτρονική διεύθυνση:

e.keimena[ant]yahoo[teleia]gr

Η ευθύνη της τελικής επιλογής του υλικού ανήκει στη διαχείριση του Ιστότοπου.

 

Τεχνική Υποστήριξη: gr-net.gr

 

 

 

Τελευταία Ενημέρωση στις Δευτέρα, 05 Δεκέμβριος 2022 19:24